De sjouw in Hoorn is een balvormige zwartgeverfde wilgentenen korf die om een paal kan worden gehesen en neergelaten. De paal in Hoorn is in feite een (gejutte) scheepsmast van een zeilende vrachtvaarder en is 18,4 m hoog. De paal bestaat uit twee delen: de ondermast met daarop een verlengstuk, de steng. Deze constructie werd algemeen toegepast in de zeezeilvaart. De paal wordt overeind gehouden door tuidraden die aan de ondermast zijn vastgemaakt op het punt waar de steng aan de ondermast is bevestigd. De sjouw kan door deze constructie onbelemmerd om de steng op en neer worden gelaten (zie foto)

Om 11.30 uur werd de sjouw gehesen als tijdsein voor de boeren en anderen die op het land aan het werk waren dat het zo langzamerhand tijd is om naar huis te gaan voor de middagmaaltijd die normaliter om 12 uur werd genuttigd. Om 15:30 werd de sjouw neergelaten ten teken dat het bijna melkenstijd is en men terug moet naar de boerderijen voor het melken van de koeien.

Het woord sjouw is in diverse woordenboeken opgenomen, maar niet in de betekenis van tijdbal zoals op Terschelling. In het zeewezen heeft sjouw de betekenis van een gedeeltelijk opgerolde of ingesnoerde vlag die wordt gehesen als noodsein (‘de vlag in sjouw’).

In Friesland kende men in de oude turfwinningsgebieden al in de 17e eeuw een met de sjouw vergelijkbare installatie onder de naam lawei (Wikipedia). Dat was vaak een lege aardappelmand die aan een tak van een goed zichtbare boom werd opgehesen een neergelaten om daarmee de werktijden voor de turfstekers aan te geven. De schouwburg in Drachten draagt overigens de naam De Lawei.